Moje wiersze

Przebudzenie

Nadchodzi Świt cichym krokiem - 

Pajęcza nić oblepiona kryształami

Mieni się wszystkimi tęczy kolorami -

A on jeszcze błądzi sennym wzrokiem

Na granicy lśniącej pomiędzy światami

Przed mostem do jawy prowadzącym,

Z Panem Snów przy swym boku kroczącym

Unosi się, trzepocząc skrzydłami.

Wolność i radość serce rozpiera,

Spokojne morze zmysły zalewa.

Gdzieś tam, w oddali wrzeszcząca mewa.

A sen powoli, powoli zamiera - 

Morze spokojne w huragan zmienia - 

Umysł przekroczył granicę Śnienia.

***


Śmierć

Śmierć jest jak deszcz po latach suszy,

Odpoczynek wędrowca nim w dalszą podróż ruszy.

Śmierć jest jak powrót do ojczyzny po latach wygnania,

Towarzyszy nam wszystkim od wieków zarania.

Śmierć jest jak zachód słońca po dniu pracowitym,

Jest jak człowiek w gorączce chłodem wiatru spowity.

Śmierć jest jak pocałunek matki przed śnieniem,

Jest po latach choroby najczęstszym uzdrowieniem.

Śmierć jest jak stary przyjaciel po latach spotkany, 

Który ramieniem otoczy - jest nam dobrze znany.

Śmierć widać na ulicach, za rogiem się czai,

Czasami ktoś do niej podejdzie, czasami zagai.

Śmierć jest obecna zawsze i wszędzie - 

W szpitalach i w sklepach, w kosmosie też będzie. 

Śmierć często starcami się opiekuje,

Gra z nimi w warcaby... I wyczekuje.

Śmierć jest cierpliwa, nie czeka na próżno,

Nie przyjdzie za wcześnie, nie przyjdzie za późno.

A kiedy ktoś się jej pyta - Dlaczego teraz?

Słyszałem to pytanie nieraz - 

odpowie i uśmiechnie się skrycie - 

Przeżyłeś przecież całe swoje życie.